Vandaag hebben we op het gemakske gebruik gemaakt van de Alaska Marine Highway System, een ferryritje van bijna 6 uur, om van Valdez naar Whittier te gaan, los door de Prince William Sound. Dat is weer een van die parelkes op onze aardkluit: onderdeel van de Golf van Alaska en met een prachtige kustlijn van zo’n slordige 5000 km. Die inham ligt heerlijk ingenesteld tussen de Chugach bergen en het Kenai schiereiland en heeft als eyecatcher de Columbia Glacier, weer zo een patat van een gletsjer die over een breedte van 10 km in de Prince William Sound uitkomt. Als ge chance hebt met het weer kunt ge heel wat beestjes zien (tenminste met een verrekijker en een beetje geduld): zwarte beren, bruine beren, arenden, allerlei soorten walvissen, dolfijnen, zeeotters, zeeleeuwen, puffins (!) en uiteraard heel veel vissen en vogels. Helaas is de natuur daar nog altijd niet honderd procent bekomen van de ramp met olietanker Exxon Valdez in 1989 toen er ongeveer 100 miljoen ton ruwe olie in zee terecht kwam in die Prince William Sound. Daardoor raakte een oppervlakte van maar liefst 1900 km kustlijn van Alaska vervuild en stierven 580.000 zeevogels, 5500 otters en robben en zeeleeuwen. Hallucinante cijfers met zware gevolgen voor een groot stuk ongerepte wildernis. Die 6 uur op de boot zijn al bij al vlotjes omgegaan. We zaten boven op het dek te genieten van het landschap en weer viel op hoe zen de mensen hier zijn. Ik heb al op verschillende ferries gezeten en meestal is dat een hectisch gedoe met luidruchtige mensen die elkaar omver duwen voor de beste plekjes op die boot en met ne hoop jengelende jeung die voor u inlopen, maar hier was alles heel rustig en gemoedelijk. Een babbelke hier, een babbelke daar, very chill. Toen we in Whittier aankwamen, moesten we eerst door een tunnel door een berg heen, maar vermits dat ding maar 1 rijstrook had die dan ook nog gedeeld moest worden met de tegenliggers en met treinen, duurde het effe voordat we daardoor waren. Maar de rit naar Seward, waar we nu twee nachten slapen, was weer de moeite. Zee en gletsjers, donkere bergen, veel groen, hier en daar een gehuchtje... Onze cabin is klein maar schattig en ligt midden in het bos of course, vlakbij zee, met de toepasselijke naam Serenity by the Sea - glacier bear.... morgen doen we een cruise in het Kenai Fjords National Park en we gaan niet van die boot af tot we een walvis en een puffin gezien hebben! By the way: de hittegolf lijkt hier voorbij te zijn. Het regent een beetje en het is ettelijke graden minder, maar dat is goed nieuws want er is nog steeds een brand actief op dit schiereiland en een paar dagen geleden was de rook hier nog heel grellig. We voelen ons met deze temperaturen eindelijk een beetje in Alaska....