Vandaag hebben we op ons gemakske ontbeten, no rush at all. In een rustig tempo zijn we van Seward richting Homer vertrokken, ongeveer 300 km verder. Deze dag on the road gaf ons uitgebreid de gelegenheid om te stoppen waar en wanneer we wilden, want het was de bedoeling het hele Kenai schiereiland wat te verkennen. Dat schiereiland ligt in het zuiden van Alaska, tussen de Cook Inlet, de Prince William Sound en de Golf van Alaska! Ik kan me weinig mooiere plekjes voorstellen waartussen ge genesteld kunt liggen. Na een kwartierke rijden, stonden we aan het vertrekpunt om naar de Exit Glacier te wandelen, onderdeelke van de gigantische Harding Icefields. Een mijl door het bos en ge zag die schitterende gletsjer daar weer liggen imponeren. We raken niet uitgekeken op die dingen. In het visitor center kregen we nog maar eens beeradvies: met een zwarte beer moet ge vechten. Maar als ge een grizly ontmoet, moet ge doen alsof ge dood zijt, en als hij u begint op te eten, moet ge ook vechten, haha. Dat staat daar echt zo, I swear. Ik weet nog altijd niet of dit advies een staaltje Alaskaanse humor is of een bloedernstige tip. We zijn helaas nog steeds geen beer tegengekomen, dus we zullen het nooit weten. In Moose Pass hebben we een koud drankje genuttigd, weer alles heel erg chill. Bearfooting again! Opvallend op Kenai Peninsula is dat dit stukje Alaska heel wat meer elegantie uitstraalt dan het bewoonde binnenland. De huisjes zijn veel properder, er zijn minder bergen van oud ijzer en verrosselde rommel en in de winkelkes staan zowaar andere mensen dan mannen met lange baarden en vuile jeansbroekskes. Het is hier ook opvallend drukker, waarschijnlijk gewoon omdat er meer te zien is in die gehuchtjes en omdat de natuur er heel toegankelijk en supermooi is. We zijn ook gestopt in Soldotna, een redelijk bedrijvig dorpke (naar Alaskaanse normen). We zagen langs de kant van de weg een ongelooflijk kitscherig winkelke dat meer op een schroothoop en vuilnisbelt leek en waar ge niet uitgekeken raakte op de prullaria die daar tentoongesteld waren. Wij daar dus binnen uiteraard. Tot onze grote verbazing werden we onthaald door een doorsnee jong meiske en een heerlijk bommake dat heel happy was te horen dat we uit Belgie kwamen. We moesten haar gastenboekske invullen en ze liet heel fier zien dat er ooit nog andere Belgen in haar winkelke geweest waren. Dat shopke bleek uiteindelijk vrij groot te zijn en ge kon daar alles kopen wat ge u maar kunt indenken: beeldjes van indianen, beren en Jezeke, juwelen, verroeste pannen, vogelkooien met bloemen in, een verroest autowrak met kerstlampjes, beschilderde cariboehorens, mini bijbelkes, nummerplaten, boekskes en prentkaarten, kruisbeelden, vergeelde poppen met een arm af of een oog uit, berenklauwen,.... zalig om daar wat te snuisteren. Voor de rest hebben we niks spectaculairs te melden. We hebben nog gezocht naar een saloon onderweg maar die zijn we helaas niet meer tegengekomen. We liggen nu te relaxen in ons nieuwe huiske voor 2 nachten in Homer en dat is echt een stukske hemel: een keigezellig houten huis, groot, met twee badkamers, een ferm keuken, een ligbad, een veranda met zicht op bossen en gletsjers, ...... we zijn heel contentdat we hier nog wat kunnen rusten en genieten en dat gaan we nu dus doen! Cheers....