Niet veel te vertellen vandaag wegens weer een dagje on the road. Ik denk dat we ongeveer 7 uur gereden hebben met amper een stop omdat er gewoon helemaal niks langs de weg lag om te stoppen, tenzij een schroothoop (tenminste dat denken we toch, het kan ook een woning geweest zijn), autokerkhof, kerkske of een barakske waar ge jerky kunt kopen. Dat zijn zo van die keiharde rubberachtige gezouten gedroogde vleesstokskes waar ge ofwel urenlang kunt op zabberen ofwel uwe tand verliest als ge erop probeert te bijten. En ook al was er best wel wat variatie in die dingen in aanbod: elk, moose of reindeer, zijn we toch maar verder gereden op zoek naar iets anders...... Het is echt niet te vatten hoelang ge hier kunt rijden zonder iets tegen te komen. Ok, Alaska is 1,717,856 vierkante km groot en er wonen 735,720 mensen, dus ze moeten al wreed moeite doen om overal een zaakske uit te baten waar ge iets kunt eten of drinken, maar toch. Ondanks het zeer schaarse aanbod aan roadside entertainment, is het uiteraard fantastisch om gewoon wat rond te bollen in Alaska. We hebben een paar uur over de Glenn Highway gereden, dat zegt u uiteraard niks, maar neem van ons aan dat het een hele scenic drive is. Alaska is gewoon 1 groot natuurpark en ge passeert langs honderden beekskes en rivierkes en bergen en gletsjers en bossen. Dan volgde de Richardson Highway waar ge opnieuw stukskes van die pijplijn ziet lopen - want dat ding volgt u tot in Valdez - en waar ook ne mega gletsjer langs ligt, de Worthington Glacier. Er waren vandaag wel heel wat wegenwerken. Dat is ook zo typisch Amerikaans: er staan dan voor en na die werken mensen met een bord te zwaaien dat ge moet stoppen en als ge terug verder moogt rijden, moet ge wachten op de zogenaamde pilot car om u te begeleiden, precies of ge zou alleen de rijstrook niet meer terug vinden. Maar zelfs die mensen, die nu niet bepaald een job hebben om jaloers op te zijn, doen hun ding met enthousiasme en een eeuwige smile en ze doen zelfs moeite om een babbelke te komen slaan of te wuiven. Dat zie ik ze bij ons ook niet doen op de autostrade. Anyway, ik ben serieus in het luchtledige aan het zeveren, maar er is nu eenmaal niet veel gebeurd vandaag. Soms is er gewoon een dagje dat ons van A naar B moet brengen en is het een kwestie van te genieten on the road. We zijn uiteindelijk in Valdez beland, een havenstadje waar we morgen de ferry pakken naar het mooie Kenai schiereiland. Valdez was ooit een goudzoekersstadje en heeft daarna haar boost gekregen door de eindhalte te zijn van die Alaska Pipeline. Er is een grote oliehaven aangelegd en er vertrekken ferries die door de prachtige Prince William Sound varen. Voor de rest is het gewoon een typisch Alaskaans dorpje met een paar restaurantjes en winkeltjes rond een soort kanaalkom. Voor ons is het gewoon een nachtje tussenstop om optijd die ferry te kunnen nemen morgen, want als we die missen, hebben we een probleempje. Sleep tight.