Vandaag hebben we vrijwel de ganse dag gereden. De geschatte 500 km waren er om een of andere bizarre reden heel wat meer en de wegen hier zijn net iets anders dan de E313 waar ge tegen 140 kunt doorscheuren. We zijn even gestopt aan North Pole, waar de kerstman woont. Dat is een gigantische souvenirshop vol kerstspullen met bakken kitsch en glitter en een bejaarde Santa Claus die ocharme de ganse dag in dat shopke zit voor fotoshoots. Wij kropen dus op die mens zijne schoot want als ge zo een attractie bezoekt, moet ge ook all the way gaan, vinden we. Buiten staat een megagrote plastieken kerstman met ne lelijke kerstboom langs en that’s about it. Needless to say dat we snel weer on the road waren. Next stop: Delta Junction waar de noordelijke eindhalte van de Alaska Highway ligt. Deze legendarische highway loopt tot Dawson Creek in Canada en is 2237 km lang. Meer valt daar eigenlijk niet over te zeggen, alleen dat dat ook een schoon roadtripke is, maar dat is voor een ander keertje. We zijn dikwijls gestopt om een fotooke te trekken hier en daar want de natuur wordt weer wat zichtbaarder. Er hangt hier minder rook dan in Fairbanks en het heeft geregend, dus we kunnen even herademen. Wat vooral opviel langs de weg, buiten de duizenden kreekjes, meren, beboste bergen en ander natuurschoon, was hoe weinig hier bewoond is. We zijn urenlang amper een auto tegengekomen en ook geen winkelke of bar of tankstation. Toen na een paar honderd mijl een barakske opdook met een naftpomp en een bar, dachten we eerst dat het een fatamorgana was. Dat pompke was ouder dan de ontdekking van Amerika en ge moest binnen eerst een sleutelke gaan halen om een slotje open te pulken. We werden bediend door een vriendelijk meiske met een creepy dominante moeder dat ons smachtend bleef bekijken met zo een puppy blik van “neem me mee, ik wil weg uit dit hol”.... Hoogtepunt was daar blijkbaar een of andere tocht met sledehonden maar buiten die paar dagen actie op een heel jaar zat dat meiske gewoon te wachten tot er eens een trucker of toerist passeert. Het is echt surreal. We zitten nu in onze volgende cabin, en dat is de kers op de Airbnb-taart. De ligging is onbeschrijfelijk: vanop de veranda hebben we zicht op de Matanuska Glacier en een of andere rivier. We zitten hier weer zonder buren in alle rust en stilte. Het is ook met stip het allerproperste en gezelligste huizeke dat we tot nu toe gehuurd hebben. Genieten dus!