Vandaag een “op het gemak, alles kan, niks moet” -dagje. We zijn dus rustig richting Fairbanks vertrokken, een easy ritje van ongeveer 200 km. We lieten alles gewoon op ons afkomen en waren van plan te stoppen waar we ons geroepen voelden, ergens een koffieke ofzo te drinken, ... maar er was geen enkele vorm van entertainment of horeca te bespeuren. We kwamen helemaal niks tegen dat het remmen waard was. In vergelijking met andere roadtrips in the land of the free, is dit stukje interior Alaska een beetje eentonig. Dat betekent niet dat het niet mooi is, verre van, maar helaas was het rooktapijt vandaag zo erg dat we zelfs de contouren van wat ongetwijfeld prachtige bergen moeten zijn, niet eens meer zagen. Het was soms een beetje alsof we in een grijs postapocalyptisch maanlandschap reden en dat is echt wel balen als ge zover vliegt om te genieten van de natuur en de gezonde lucht. We passeerden zelfs grote stukken afgebrand bos. Surrealistisch. In Fairbanks aangekomen, zijn we eerst naar een klein vliegveldje gereden want Rita en ik moesten onze fly and drive naar de Arctic Circle van morgen nog gaan bevestigen. Volgens de Anchorage Daily News is er vandaag zo een klein koekendozeke met vleugels neergestort (de 6 inzittenden hebben het wel overleefd) dus we hebben de statistieken aan onze kant voor morgen. We kijken er echt naar uit alleszins. Dan hebben we iets gedronken in een of andere saloon en wat rondgetaffeld in Fairbanks zelf, de tweede grootste stad van Alaska! Wij dus downtown en dat bestond uit welgeteld twee blokskes met een parkje aan de Nenana River, een stuk of 5 souvenierwinkelkes en wat shady barkes. Na een kwartier waren we erdoor, dus zijn we maar inkopen gaan doen om ons terug te trekken in onze blokhut. De locatie van deze blokhut, weliswaar weer heel erg gezellig en idyllisch gelegen in een boske, verdient ook een beetje uitleg. We zitten in een soort sociale woonwijk in het bos maar ge kunt u met de beste wil van de wereld niet voorstellen welke “huiskes” hier liggen. Zelfs een trailerpark in de Bible Belt met de grootste marginalen en miserie, is een niveau hoger dan hoe sommigen hier leven. Het zijn echt schroothopen met vervallen scheefgezakte stukken hout en metaal als blokhut, met ne hoop rommel, oud ijzer en een festivalwc voor de deur, ongetwijfeld bewoond door zware mannen met lange baarden die met de blote hand een zalm kunnen vangen. Onze woonst is wel proper en gezellig maar de buurt is een fragment uit Deliverance. In mijn verbeelding wordt hier op grote schaal illegaal alcohol gestookt en zitten er tussen de baardmensen een paar serial killers die zich hier verschuilen voor de arm der wet.... Gelukkig zitten er ook beren, haha. Er is ook een neighbourhood watch, dus we gaan alleszins met een heel veilig gevoel slapen...... Nu even genieten op onze zalige overdekte veranda met een koud drankje, wachten op de spaghetti die mijn motjes aan het koken zijn. Cheers!